Chemoembolizacja 

To uznana metoda leczenia, której celem jest zahamowanie wzrostu guzów nowotworowych wątroby. Obecnie chemoembolizację stosuje się w leczeniu:
- raka wątrobowo-komórkowego (HCC, Hepatocellular Carcinoma)
- wewnątrzwątrobowego nowotworu dróg żółciowych (Cholangiocarcinoma)
- przerzutów raka jelita grubego
- przerzutów raka sutka
- przerzutów czerniaka gałki ocznej
- przerzutów guzów neuroendokrynnych
- przerzutów mięsaka
- w rzadkich przypadkach łagodnych guzów wątroby jak hepatoma lub naczyniaki

Chemoembolizację stosuje się, gdy nie można usunąć guza chirurgicznie. Może być stosowana jako terapia samodzielna, ale można ją także łączyć lub uzupełniać nią inne metody leczenia, takie jak chirurgia, radioterapia, termoablacja, krioablacja, lub stosować w sytuacji, gdy nie można podać chemioterapii systemowej (dożylnej). Zaczęto również stosować połączenie chemoembolizacji z chemioterapią.
Podczas tradycyjnej dożylnej chemioterapii systemowej lek znajdujący się w dużym stężeniu w krwioobiegu  działa zarówno na komórki nowotworowe, jak i na zdrowe komórki organizmu. Natomiast w przypadku chemoembolizacji  lek podawany jest do guza i jego stężenie jest tylko wysokie w zmianie nowotworowej, co redukuje działanie chemioterapeutyku na zdrowe części organizmu  i ogranicza występowanie objawów ubocznych. Za pomocą chemoembolizacji można także podjąć próbę zmniejszenia wymiarów nieoperacyjnego guza wątroby do wielkości umożliwiającej leczenie operacyjne.
Podczas zabiegu odpowiednio wyszkolony w stosowaniu tej metody lekarz dostaje się pod kontrolą obrazu rentgenowskiego przez tętnice do wątroby i podaje do guza odpowiednio przygotowany lek.
 

Dlaczego takie postępowanie jest zalecane?

Chemoembolizacja ma na celu zahamowanie wzrostu zmiany nowotworowej w obrębie wątroby. Podawany preparat składa się z materiału embolizacyjnego - bardzo drobnych cząsteczek o średnicy kilkuset mikronów. Ich zadaniem jest wejść głęboko w drobne naczynia, które zaopatrują guz w krew i substancje odżywcze, i zamknąć je uniemożliwiając zmianie nowotworowej dalszy wzrost. Dodatkowo cząsteczki nasączone są zawiesiną odpowiedniego leku chemoterapeutycznego, który w ciągu następnych kilku godzin uwalnia się stopniowo do guza. 
Zastosowanie miejscowej terapii pozwala uzyskać bardzo wysokie stężenia leku w  zmianie nowotworowej i jednocześnie zapobiega przedostawaniu się dużych ilości leku do układu krwionośnego, gdzie jego wysokie stężenie jest niepożądane. Rezultatem jest ograniczenie działań niepożądanych chemioterapii przy możliwości zastosowania wysokich stężeń leku w guzie. 
 

Jak przeprowadza się zabieg chemoembolizacji?

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Pierwszym etapem jest nakłucie tętnicy udowej w pachwinie, przez którą lekarz dostaje się do tętnicy wątrobowej. Wszystko to odbywa się po kontrolą promieniowania rentgenowskiego. Aby móc uwidocznić naczynia odchodzące od aorty i ukrwienie tętnicze wątroby podczas zabiegu podaje się środek kontrastowy. Podczas jego podawania pacjenci często odczuwają krótkotrwałe ciepło, a niekiedy nieco nieprzyjemny smak w ustach. 
Następnie lekarz używając zestawu specjalnych cewników i prowadników wchodzi do tętnicy wątrobowej i dochodzi w miejsce, gdzie umiejscowiony jest guz. Gdy już cewnik jest w prawidłowej pozycji, przez jego światło podaje się chemioterapeutyk połączony z drobnymi cząsteczkami embolizacyjnymi. Ich zadaniem jest wejść głęboko  w drobne naczynia, zaopatrujące guz w krew, i zamknąć je, uniemożliwiając zmianie dalszy wzrost.
Po wykonaniu zabiegu, wszystkie cewniki i prowadniki są usuwane. Zakładany jest opatrunek uciskowy w miejsce wkłucia do tętnicy, który należy utrzymać na miejscu przez kilka godzin. Zabieg powtarza się kilkukrotnie. Ile razy należy go powtórzyć zależy od wielu czynników: rozległości choroby, reakcji na leczenie i ogólnego stanu pacjenta.